Project UK Terminal op Amsterdam CS

De afbouwer schoof al in de ontwerpfase aan in een integraal bouwteam met hoofdaannemer K_Dekker, ontwerpers en opdrachtgevers. Kok: “We zaten op de elfde verdieping van de Millenniumtoren naast de A5 en bekeken steeds: wat wordt er gevraagd, hoe werken we het uit? Wij als Kwakman voornamelijk vanuit technisch oogpunt, omdat wij het uiteindelijk bouwen.” Hij benadrukt het belang van die vroege fase: “De voorbereiding vinden wij heel belangrijk; daar zit het verschil met een traditioneel traject. Vooruitdenken leidt tot beter resultaat.”

Volledige afbouwscope, één aanspreekpunt

Kwakman trad op als multidisciplinair afbouwpartner en leverde één aanspreekpunt voor een brede scope: binnenwanden en plafonds, tegelwerk, schilderwerk, stucwerk, brandpreventie en omvangrijke interieurbouw. Opvallend maatwerk zat in aluminium: “We hebben aluminium wandpanelen en zogeheten coves rond de plafondeilanden gemaakt,” zegt Kok. “Dat waren echt ‘special made’ items. We zijn met de aluminiumleverancier gaan kijken: hoe verbeteren we dit, zodat we het efficiënt kunnen produceren en monteren. Daar zijn wijzigingen uitgekomen die zijn doorgevoerd en akkoord bevonden.”

Beveiliging bepaalt de bouwfysica

De terminal bevat zones van de Koninklijke Marechaussee en UK Border Force, met hoge eisen aan de scheidingsconstructies. Dat vertaalde zich in zwaar uitgevoerde scheidingsconstructies met oa. strekmetalen beplating tot circa 3 mm. Voor montage en handling van de zware strekmetalen platen ontwikkelde Kwakman een veilige werkmethode met tilhulpmiddelen. “Het strekmetaal was zo scherp dat dit zelfs door de werkhandschoenen zou snijden, niet echt lekker vasthouden dus. Daarnaast zit je onder een spoor, met verschillende rijrichtingen en doorzakkingen,” aldus Kok. “We hebben daarom een speciale bovenaansluiting gemaakt met een verende constructie in combinatie met zware wanden. Dat was best een technische uitdaging, maar het is allemaal goed gekomen.”

Virtueel bouwen, clashes voorkomen

Engineering was cruciaal: je bouwt in een bestaande ‘box’, dus in het werk pakt iets soms net anders uit. Dan moet je snel schakelen.” Omdat onder het rijdende spoor elke centimeter telt, modelleerde Kwakman zijn onderdelen in 3D. “Je bouwt virtueel en krijgt gevoel bij het gebouw,” zegt Kok. “Omdat je het virtueel hebt gebouwd, kun je materiaalstaten eruit halen en inkoop en leveringen strak organiseren. In het samengevoegde model zie je ook raakvlakken. We hebben bijvoorbeeld gezien dat installaties onder een brandscherm door liepen, dan kan dat scherm niet naar beneden. Dan kies je: brandscherm verlagen of leidingen omleggen. Dat wil je vóór het werk oplossen, anders staat een monteur stil.” Bouwen in een bestaande omgeving én onder sporen waar de treinen gewoon doorrijden vroeg om improvisatievermogen. Kok: “We hadden een detail voor de bovenaansluiting en zetten een laser uit. Op het moment dat er een trein bovenlangs kwam, tikte die laser steeds; het balkje ‘zweefde’ als het ware. Dan weet je: dit werkt zo niet. Iedereen erbij, omdenken, nieuw detail maken en opnieuw laten goedkeuren. Je merkte de beweging van het perron echt.”

Nachtlogistiek en bouwplaatsdiscipline

Toelevering liep via een externe hub en nachtvensters. Over de bereikbaarheid zegt Kok: “Het was voor iedereen een andere ervaring dan een normaal bouwproject. Monteurs die met de metro naar hun werk gaan, dat maak je niet vaak mee. Ik ben zelf ook geregeld met de trein gegaan.” De eisen voor bevestiging lagen uitzonderlijk hoog. Kok: “Er lag een rapportspecificatie voor onder- en bovenaansluitingen met grote pluggen in de onderregel om de 10 centimeter. Daar hebben wij vanuit onze technische kennis naar gekeken en het detail efficienter weten te maken binnen de specs. We hebben alternatieve bevestigingsmaterialen voorgesteld en op locatie proefbelast. Dat voldeed en is vastgelegd en vervolgens uitgevoerd.””

Planning en gezamenlijke verantwoordelijkheid

De politieke druk om de trein naar Londen snel weer te kunnen laten rijden vertaalde zich intern vooral naar een gezamenlijke deadline, vertelt Kok. “We hadden een kick-off: deze datum willen we klaar zijn; gaat iedereen akkoord? Daarna zette iedereen zijn handtekening op een A0 die in de keet hing. Als het spannend werd, wees je elkaar daarop: je hebt ervoor getekend. Dat gaf een sterk gevoel van samen hetzelfde doel nastreven.” Aan Kwakmans zijde stond een compact maar slagvaardig team. Kok: “Ik als projectmanager, een uitvoerder, een werkvoorbereider, anderhalf tot twee engineers en in het voortraject een calculator die bij de eerste bouwteamoverleggen zat.”

Trots op resultaat

Kok kijkt met voldoening terug: “Het ontwerp is heel mooi geworden; alles is strak op elkaar afgestemd. Als afbouwer ga je meestal weg en kom je er nooit meer. Maar nu gaat ons volgende bedrijfsuitje met de trein naar Londen. Dan kan ik door deze terminal lopen en echt de experience meemaken. Daar doe je het voor: mooie dingen bouwen; met het hele team.”